Rozdział 23

Rozdział 23
Minął tydzień.  Wbrew pozorom , zleciał w mgnieniu oka. Pochłonięta szkołą i pracą starałam się jak najmniej czasu spędzać na myśli o tęsknocie. A jednak. Tego nie da się uniknąć. Nie da się od tego uwolnić.  Nie było to łatwe 7 dni. Miałam dużo czasu na przemyślenie kilku spraw. Aż trudno mi uwierzyć, że ktoś tak fantastyczny jak Zayn , ktoś żywy, a nie żadna postać z książki może być właśnie moją drugą połówką. Moją.  Znamy się tyle lat i jednak jesteśmy razem. Pamiętacie te czasy kiedy mówiłyśmy  : „Nie , ja bym z nim nie mogła być. Znam go za długo, za dużo o nim wiem” ? A jednak o to w tym właśnie chodzi, wiedzieć jak najwięcej o drugiej osobie i akceptować ją taką jaką jest. Kochać zarówno jej wady jak i zalety.  Mimo wszystko,  gdzieś kłębiła się ta myśl. Zranił mnie raz, zranił też kolejny, a co jeśli znowu to zrobi? Czy jestem gotowa to zrobić? Czy dla kilku pięknych chwil jestem gotowa cierpieć? I kiedy już na dobre zaczęłam panikować , przypomniałam sobie ostatnie spotkania z Zaynem, spacer z nim i z małym czekoladowym potworem , który w jakiś sposób wiąże nas.  Przypomniałam sobie jak po prostu było nam ze sobą dobrze.  Wszystkie obawy rozpłynęły się, nie było ich. Chyba jak zwykle za często przejmuje się przeszłością i boję się co przyniesie przyszłość, liczy się teraźniejszość. Tu i teraz.
- Zbieraj się ! No , zbieraj ! – popędzała mnie Monika, a ja zapinałam na smycz Fado.
- No , już – odparłam podekscytowana i zaczęłam pospieszać malucha, ale nie spieszyło mu się, więc wzięłam go na ręce – Jedziemy do pana ,maluchu.
- Znowu gadasz do psa – zaśmiała się Monika i uruchomiła silnik auta
- Lepiej pilnuj drogi. – rzuciłam jej gniewne spojrzenie, po czym znowu zwróciłam się do szczeniaka – A nas zostaw w spokoju.
Szczeniak  był niespokojny. Pewnie wyczuwał ,że zaraz spotka się ze swoim panem. Ja o wiele bardziej nerwowa i podekscytowana niż Fado ledwo siedziałam na miejscu. Co chwile nerwowo sprawdzałam godzinę w telefonie albo przełączałam stacje w radiu, co działało na nerwy Monice.
- Gotowa? – zapytała Monika na parkingu lotniska.
Zamknęłyśmy oczy i wzięłyśmy głęboki oddech. Chwile siedziałyśmy w ciszy, którą chwile później przerwał krótki pisk radości.
- No , idziemy! – pospieszyłam i wręcz wybiegłam z auta w stronę lotniska
Danielle i Eleanor już były. Postawiłam Fado na podłogę i czekałam. Wszystkie czekałyśmy. Nerwowo stąpałyśmy z nogi na nogę i spoglądałyśmy na zegarek.
- No ile to jeszcze może trwać – marudziła El 15 minut po wylądowaniu samolotu chłopcu.
- Są ! – krzyknęłam i  puściłam smycz , do której przywiązanej był Fado. – Zayn !
Piszczałam i krzyczałam. Podbiegłam jak najbliżej się dało i skoczyłam na chłopaka kiedy tylko postawił walizki. Przytuliłam się do niego bardziej.
- Ktoś tu się za mną stęsknił – wymruczał mi Zayn prosto do ucha
- Nawet nie wiesz jak ! – odparłam i przywarłam do jego ust.
Fado grzecznie pobiegł za mną i czekał aż ja i Zayn się przywitamy, mądry pies.  W końcu przyszła też jego kolej.  Wpakowałyśmy Malika i Horana do auta i odwiozłyśmy ich do ich apartamentu.  Obiecali, że jak się odświeżą to po nas wpadną i coś wymyślimy.
-  Tak jakoś kolorowo się zrobiło, prawda? – zagadnęła mnie Monika w drodze do domu
- Prawda, prawda – odparłam rozmarzona.
10 dni. Co to jest? 1,5 tygodnia. W sumie to krótki czas, ale jeśli nie możemy go dzielić z ukochaną osobą ciągnie nam się . Wszystko przestaje być ważne, rzeczy które cieszyły nas kiedyś teraz nie sprawiają nam radości. A potem wszystko wraca do normy. I tu jest ta różnica. Nim się obejrzałam minęły 2 godziny i rozległo się pukanie do drzwi
- Niall ! – wydarła się przyjaciółka
- Zayn! – wtrąciłam 3 grosze
- Chłopcy ! – krzyknęłyśmy wspólnie i pobiegłyśmy do drzwi.
Śmiejąc się otworzyłyśmy je, a chłopcy rzucili nam pytające spojrzenie .
- Gorzej Wam? – zapytał Niall i chwycił w ramiona Monike, a potem złożył pocałunek na jej ustach
- Łee – odparł Malik i zasłonił sobie i mnie oczy – Nie przy ludziach
- My lecimy , pa – blondyn porwał przyjaciółkę i chwile później odjechali gdzieś.
- To co robimy? – zapytałam i zawiesiłam mu ręce na szyi
- Może – zaczął się zastanawiać patrząc mi w oczy
- Może? – odpowiedziałam pytaniem i zaczęłam się śmiać.
Wspięłam się na palce i musnęłam jego wargi, nie pozostawał mi dłużny.  Spojrzenie jego brązowych oczu zwalało mnie  z nóg
- Chyba będę na dłużej wyjeżdżał
- Zamknij się – wysyczałam, a on uśmiechnął się  -Lepiej mnie pocałuj.
Ujął moją twarz w dłonie i pogłaskał kciukiem po policzku. Uśmiechnął się, a mnie kolana zrobiły się jak z waty. Nachylił się i poczułam dotyk jego warg na swoich. Delikatny dotyk, niczym muśniecie motyla. Zwiększył nacisk i teraz bardziej pożądliwie wpił się w moje usta. Wsunął palce w moje włosy, ale po chwili zrezygnował z tego pomysłu. Jego ręce wylądowały na moich pośladkach, a następnie  nie dotykałam stopami  podłogi. Splotłam nogi za jego plecami i czułam jak powoli ,po omacku zmierza do salonu. Wodziłam rękami po jego torsie i czułam jak uśmiecha się podczas pocałunku.  Bez większego problemu Zayn doprowadził nas na kanape. Czułam jego ciepłą dłoń na moich plecach. Chwyciłam jego t-shirt i pociągnęłam do góry.
- Yhmm – wymruczał i dwoma palcami odpiął mój stanik.
Nagle obleciał mnie strach.
- Zayn.. – przerwałam, a on odsunął się i spojrzał pytająco – Ja.. Ja nie mogę
Ponownie wsunął ręce pod moją bluzkę zapiął zapięcie biustonosza i uśmiechnął się zawadiacko
- Tak lepiej? – zapytał, nie był zły jednak czułam nutkę rozczarowania w jego głosie
- Tak. Przepraszam – dodałam łamiącym się głosem i wykorzystałam chwile kiedy wciągał koszulkę przez głowę.
Wstałam i pobiegłam do góry, usłyszałam jak mnie woła, ale trzasnęłam za sobą drzwiami łazienki i oparłam się o umywalkę spoglądając w lustro.
Co Ty robisz Carter , co Ty wyprawiasz? Dajesz mu sygnały, a potem uciekasz z wymówką , że nie możesz.
Karciłam się w myślach, nie zachowałam się w stosunku do niego fair. Ale boję się, boję się zbliżenia. Tak, mam 18 lat i dalej jestem dziewicą. Mam mężczyznę , którego kocham i boję mu się oddać, bo myślę ,że nie zaspokoję jego potrzeb, z czego dziewczynki w  wieku 13 lat uprawiają seks i chwalą się koleżanką jak było fajnie. Czego ja się właściwie boję? Boję się tego , że on gra w te klocki od dawna, ale nie ja.
- Lily? – zapukał delikatnie w drzwi łazienki
Wzięłam  głęboki oddech i postanowiłam z nim porozmawiać, przeprosić i wyjaśnić wszystko. Otworzyłam drzwi i stanęłam z nim twarzą w twarz, oko w oko. Przytulił mnie, a do moich oczu momentalnie napłynęły łzy. Przecież on mnie kocha, akceptuje moje zachowanie, wady, zalety , pokazuje jak wiele dla niego znaczę.
- Przepraszam – wypowiedziałam dość cicho lecz na tyle głośno by on mógł usłyszeć
- Ej , mała – odsunął się troche by spojrzeć mi prosto w oczy – Nie masz za co przepraszać.
Nie mam? A właśnie ,że mam. Zeszliśmy na dół i wszystko mu  powiedziałam. Otworzyłam się przed nim jak nigdy. Czytał ze mnie jak z otwartej księgi. Co zrobił pod koniec? Nic. Tylko przytulił i powiedział, że mam się tą sprawą nie martwić.
-Idziemy z małym na spacer? – zaproponował Zayn i razem z Fado już stali przy drzwiach
- No niech pomyślę – udałam, że się zastanawiam
- Wiesz zawsze mogę Cie przekonać
- Zawsze możesz spróbować.
Podszedł do mnie śmiejąc się. Kolejny raz skosztowałam jego słodkich warg.
- Myślę, że możemy iść na spacer – wielkodusznie się zgodziłam.
- Słyszałeś mały?! – Zayn wziął szczeniaka na ręce i wybiegł z nim z domu.
Fado grzecznie szedł obok nas , a my objęci rozmawialiśmy o naszych marzeniach. Przeszliśmy ponad pół parku i postanowiliśmy wrócić.   Zayn najwidoczniej usłyszał jak burczy mi brzuchu, bo obiecał ,że po powrocie zamówimy pizze.  Dorwał się do telefonu i zamówił dwie pizze, a potem położył się na kanapie krzyżując ręce za głową
- Dwie pizze? – zapytałam – Kto to będzie jadł? Horana i Moniki tutaj nie ma
- My kochanie , my . – wziął Fado na kanape
- No pewnie, niech jeszcze śpi razem ze mną – skomentowałam i zagroziłam palcem – Na ziemie z nim, ale to już.
- Przykro mi , mały – odparł i ponownie położył go na podłogę, szczeniak spojrzał na mnie tak słodko– Nie masz serca? Popatrz na ten wzrok
Zaczęłam się śmiać i poszłam do kuchni. Zayn włączył telewizor, a ja nastawiłam wodę na herbate i troche pokrzątałam się po pomieszczeniu. Dzwonek do drzwi, pobiegłam je otworzyć. Wzięłam pizze i podarowałam facetowi napiwek. Wróciłam do środka, zaniosłam jedzenie do salonu i to co zobaczyłam rozczuliło mnie kompletnie. Zayn śpiący na kanapie, a na jego klatce piersiowej wygodnie ułożył się Fado. Wyjęłam telefon i zrobiłam im zdjęcie. Nie mogłam się oprzeć i wstawiłam je na twittera podpisując „ 2 czekoladowe potwory x”. Unikając spamu schowałam telefon do kieszeni i usiadłam obok na fotelu i napawałam się tym słodkim widokiem.
Spotkaliśmy się dopiero dwa dni później, bo Zayn , zajęty był sprawami zespołu. Tak mówił, ale mnie to nie wydawało się prawdą. Monika przyznała ,że Niall też nie zachowuje się normalnie. Kiedy zapukał do moich drzwi i ujrzeliśmy siebie nie mogliśmy powstrzymać ataku śmiechu.
- Nie , nie – schowałam twarz w dłonie – Ja się idę przebrać.
Ja ubrana w buty nike , jasne , jeansowe rurki, białą bokserke i niebieską bejsbolówke oraz on. Zayn stał przede mną z rozpiętą ,niebieską bejsbolówką , białej bluzce , szarych spodniach z lekko opuszczonym krokiem i wysokich nike.  Zbieg okoliczności?
- Musisz wszystko ode mnie zżynać, prawda? – zapytałam i skrzyżowałam ręce na piersi
- Przepraszam , kochanie – odparł i pocałował mnie na przywitanie – Chodź, chce Ci coś pokazać.
Nie chciał nic powiedzieć tylko otworzył drzwi auta przede mną.
- Dowiem się gdzie jedziemy? – zapytałam, a on zaczął się śmiać. – Okey. Mam rozumieć, że nie?
Na najbliższych światłach zasłonił mi chustą oczy i zabronił ściągać.
- Jesteś taki zabawny  - skomentowałam z ironią w głosie
- To dobrze się składa. Właśnie taki chciałem być
- Nie czuję się bezpiecznie. – wyjawiłam – A jak mnie gdzieś wywieziesz i skrzywdzisz? Jak zostanie mi uraz do końca życia? Jesteś pewnie ,że mogę Ci zaufać?
- Ja bym na Twoim miejscu nie ufał. – zaśmiał się  - Za chwile będziemy na miejscu.
Mniej więcej po 10 minutach jazdy otworzył przede mną drzwi i pomógł wyjść z auta.
- Mogę? – spytałam i sięgnęłam ręką do chusty
- Jeszcze chwilka, wytrzymaj – pocałował mnie i chwycił za ręce – Proszę
Przeszliśmy kawałek. Kroki stawiałam dość pokracznie, a Zayn asekurował mnie trzymając jedną ręką moją dłoń, a drugą na mojej talii.
- Uważaj , dwa schodki – wyszeptał mi do ucha.

______________________________
Czeeeeeeeeeść. Macie 23 rozdział, mam nadzieję,że Wam się podobał. Na wstępie, chce podziękować za 30 komentarzy pod ostatnim rozdziałem. Sprawiliście ,że ciesze się jak na widok pewnego pana, a to wyczyn!A tak  na poważnie, bardzo dziękuję kocham Was. Zauważyłam ,że chcecie intymną scenę Malik-Carter, Jak już wiecie, ze mną nie ma łatwo i dlatego macie teraz mini początek. Powiem Wam tylko tyle, że mam zaplanowane najbliższe rozdziały i nie musicie się martwić, kiedyś to zrobią. Kiedyś..
Jeżeli macie do mnie jakieś pytania , to możecie pytać. O wszystko, o głupoty jak i o coś ważnego :http://ask.fm/proorsus
No cóż, miłych wakacji Wam życzę <3