Rozdział 15 część 2

Rozdział 15 część 2 :  
Oczami Niall`a :
- Chłopcy , chodźcie się zapakować - zawołał Liam
Wszyscy zaczęliśmy się kręcić po domu Lily i zwijać swoje rzeczy . Po dwóch godzinach walizki stały w przedpokoju, a moja mina i Zayn`a nie wyrażała wielkiej radości z powodu powrotu do Ameryki.
- Możemy juz iść do dziewczyn ? - poganiałem resztę, a Malik się ze mną zgodził
- Och , Ci zakochani. Prawda Loczku ? - zapytał Lou i objął Harry`ego ramieniem
Wyszliśmy z domu, a właściwie to wybiegliśmy i wpadliśmy do dziewczyn. Zostało nam ostatnie pare godzin żeby się sobą nacieszyć.
- To co , do Ameryki ? - zapytała Lily
- Juhuuu , witaj Ameryko - odpowiedział Malik z udawanym entuzjazmem
- Ja bym chciała tam pojechać - wtrąciła się Monika
Z wielka chęcią bym Cię wziął ze sobą , uwierz.
- Tam jest fajnie. Może inaczej niż tutaj. Idziesz ulicą i nastolatka wygląda jak sławna osoba więc nie wiesz czy masz prosić o autograf i zdjęcie. Tam żyje się szybciej, jest mało czasu dla siebie. Ale nie licząc tego , jest fajnie - sprostował Liam

Ostatnie pamiątkowe zdjęcia, ostatnie czułe objęcia. Nie jest nam wszystkim łatwo.

- No , musimy się zbierać – zaczął delikatnie Liam

Wszyscy wstaliśmy i zaczęliśmy się żegnać z dziewczynami. W końcu złapałem Monikę . Chwyciłem jej twarz w swoje dłonie przyglądałem jej się. Pożegnania nie należą do najłatwiejszych i najprzyjemniejszych rzeczy z jakimi idzie nam się zmierzyć. Trudno pożegnać się z mamą, z bratem , kuzynem, przyjacielem kiedy wiesz , że po jakimś czasie i tak go zobaczysz, a jak trudno pożegnać się z osobą, do której coś czujesz i nie masz gwarancji , że jeszcze ją kiedyś spotkasz, że to mogło być Wasze pierwsze i zarówno ostatnie spotkanie? Niełatwo, niełatwo. To śmieszne, spędziliśmy ze sobą troche czasu w Londynie i teraz niecały tydzień w Bradford , a ja strasznie się do niej przywiązałem. Poznawałem ją od roku, jednak rozmowy za pomocą komunikatorów nie pozwalają poznać Ci w stu procentach osoby. Monika jest dla mnie jak bratnia dusza, ktoś , do kogo przywiązałem się od razu, z kim znalazłem wspólny język.  Stoję i patrzę się na nią . Uśmiech nie schodzi z jej twarzy, jednak jej oczy lekko zaszklone od łez  nie są wesołe. Mówi się , że oczy są zwierciadłem duszy – to prawda, z nich idzie wyczytać wszystko. Wiem ,że nie mogę decydować za nią, ale idzie między nami wyczuć przysłowiową chemię . Mamy dopiero te naście lat i ona nie myśli jeszcze o tej jednej jedynej osobie , z którą będzie na całe życie, ale ja ? Ja powoli zaczynam o tym myśleć, mam jeszcze czas, ale zaczynam coraz częściej o tym rozmyślać. Moniko, nigdy nie pozwolę Ci o sobie zapomnieć, a kiedy będziesz dorosła z wielkim hukiem wejdę do Twojego życia i nie będę chciał z niego wyjść.  Dziewczyna wpatrywała się we mnie pytającym wzrokiem , już dłuższą chwilę stoimy w ciszy.

- Tylko nie bądź na mnie zła – wyszeptałem
Przez cały pobyt tutaj nie miałem odwagi tego zrobić, a zawsze chciałem.  Złączyłem nasze usta w jedność. Monika nie protestowała ,ale odwzajemniła pocałunek. Zacząłem całować ją namiętniej. Najlepszy i jednocześnie najgorszy dzień mojego życia. Odkleiliśmy się od siebie i uśmiechnęliśmy , a reszta zaczęła gwizdać i się śmiać .

Oczami Lily :

Nie okazuję tego bo widzę, że i bez moich łez jest im ciężko wyjechać. Dobra mina do złej gry.  Ciężko mi na nich patrzeć i mieć świadomość ,że to nasze spotkanie dobiega końca, przecież ten niecały tydzień tak szybko zleciał. Dopiero co staliśmy w ogrodzie , a ja byłam brudna z trawy ,a teraz ? Też stoimy w ogrodzie, tylko , że moim problemem nie jest tyłek brudny z zieleni , a wyjazd przyjaciół.  Monika tak jak ja , udaję że wszystko jest dobrze. Dotknęłam kieszeni spodni kiedy chłopcy wsiadali do auta.

- Hej Ty ! – zawołałam i pokazałam palcem na Malika.
Znowu przypadkowo zgarnęłam jego telefon , a on mój.

- Tak ? –zapytał zdezorientowany

- Telefon , znowu się zamieniliśmy

Podszedł do mnie, wymieniliśmy się telefonami i odszedł.

- A wiesz co ?- zapytał w połowie drogi do samochodu

- No co ?

- Chwilka, zaraz wracam – zwrócił się w stronę chłopców, bo Liam już poganiał go na samolot.

Spojrzałam na Monikę ,a ona wpatrywała się w Niall`a.  Zayn podbiegł do mnie .

- Zapomniałbym !
- Ale o czym ? –zapytałam bo już nic z tego nie rozumiałam

Przyciągnął mnie do siebie i pocałował. Czułam jak kąciki jego ust unoszą się ku górze i na twarzy gości uśmiech.

- Wariat – wyszeptałam kiedy odkleiłam się od niego .

- Muszę lecieć .- powiedział smutno

Tylko pokiwałam głową, tak trudno mi się z nim rozstawać , kolejny raz. Chyba mam już doświadczenie w pożegnaniach, szczególnie z Zayn`em .

- Kocham Cię, pamiętaj – dodał i wsiadł do auta .

Kiedy pojazd zniknął z pola widzenia , rozkleiłyśmy się obydwie .

- Lody i filmy ? – zapytała Monika

- Nawet nie wiesz jak bardzo tego potrzebuję .

Objadając się lodami i oglądając wyciskacze łez rozmawiałyśmy o uczuciach i wszystkich damskich głupotach , przez które trudniej się żyję.

- Wiesz, to chyba dobry czas na rozpoczęcie życia na nowo , nie mogę zawsze marzyć, że Zayn na mnie czeka – wyznałam przed wejściem na pokład samolotu.

Monika pokiwała głową i w ciszy zajęła swoje miejsce, a ja zaraz za nią.  Cały lot  przespałam. Czy miałam koszmar? Nigdy w życiu. Najpiękniejszy sen z możliwych. Jednak sny się nie spełniają. A to szkoda, bo jakby się spełniały to razem z Malikiem mielibyśmy psa i cudowny dom w Londynie. Ku naszemu zdziwieniu na lotnisku roiło się od dziennikarzy. W Anglii to było normalne. Wszystkie nasze kroki były kontrolowane z powodu chłopców, czyżby tutaj też?

- Jak tam Wasze sprawy sercowe? – zapytał jeden z dziennikarzy.

- Sprawy sercowe są naszymi sprawami , nic Wam do tego – odpowiedziała Monika i szybko przepchałyśmy się przez tłum mediów.

Pojechałyśmy do domu się odświeżyć i potem spotkać się ze znajomymi.  Jak bardzo brakowało mi Jacka i Piotrka, dobrze mieć takich przyjaciół jak oni. Są dla mnie jak bracia. Zupełnie jak Niall, Liam, Louis, Harry. Ach, no i Zayn. Nowe początki, traktuję go jak przyjaciela.

- To co ? Za nowe początki ? – wzniosła mini toast Monika kiedy chillowaliśmy się ekipą przy browarze.

- Tak jest ! - zgodziłam się .

Nowe nie zawsze znaczy lepsze, prawda? Ale też nie zawsze oznacza gorsze. Oznacz zmianę. Zacznę od września, a teraz nacieszę się ostatnimi chwilami wolności .

____________________

Miałam dodać dopiero jak będzie 11 tysięcy wejść , ale strasznie Was kocham i widzę , że się staracie więc proszę bardzo :) Wiem, że krótki , ale to takie dopełnienie rozdziału 15 . WIELKIE PODZIĘKOWANIA DLA TEJ DZIEWCZYNY - @kika1613  - jest taka cudowna i kochana. Rozdział właśnie z dedykacją dla niej. Dziękuję kochanie. Właśnie dzięki takim ludziom jak Ty wiem,że mam pisać bo daje Wam to jakąś radość. No i strasznie się napracowałaś , więc jeszcze raz DZIĘKUJĘ.  No i ogólnie dziękuję wszystkim, że czytają, komentują, polecają i w ogóle.

+ Directioners ! Jedna z nas potrzebuje naszej pomocy. Głosujemy na Magdalenę Niedbałę http://www.uski.edu.pl/?page=ankieta&sid=10&odk=30&str=2

PS  : myślałam o zmianie wyglądu bloga, co Wy na to ? :)