Rozdział 13

ROZDZIAŁ 13

- Ciszej ludzie ! – krzyknęłam zaspana kiedy schodziłam po schodach

A tak właściwie , to dlaczego ludzie? Przecież tylko ja i Monika powinnyśmy być w domu, bo taty nie ma. No , ale mamy gości. Zaspana przetarłam oczy i powitał mnie śliczny obrazek. Monika i Niall w kuchni. Chłopak przytula ją i coś szepta do ucha, a ona robi śniadanie i chichocze pod nosem.

- Oo jak fajnie – oparłam się o stół kuchenny – że robisz dla nas śniadanie

- Nie. Robię dla siebie – roześmiała się Monika

- No i dla mnie – dodał Niall.

Nie przerywając im w tej pięknej chwili wycofałam się do salonu.

- Dzień dobry wszystkim – rzuciłam radośnie i usiadłam w fotelu – No może, nie wszystkim – dodałam ciszej kiedy chłopcy mi odpowiadali

- Jak tam ? – zapytał Harry

- Całkiem spoko, tylko od samego rana ludzie mi po domu chodzą, no i przyjaciółka nie chce mi zrobić śniadania, bo woli zrobić jakiemuś koledze , fajnie nie ?

- Ja Ci mogę zrobić śniadanie – zaproponował Zayn

- Nie dzięki, już nie jestem głodna

Bingo Carter ! Zagęściła się nam atmosfera w pokoju. No, ale.. Na swoją obronę mam tylko tyle, że to nie jest w całości moja wina .

- Leci coś fajnego w telewizji ? – rzuciłam żeby wybrnąć z sytuacji

W efekcie spotkałam się z rozbawionym spotkaniem Hazzy  , głupkowatą miną Lou i załamanym wzrokiem Liama. Zrobiłam minę typu „ przepraszam” i jakoś mi wybaczyli .

- Ej misiaczki, my jedziemy do sklepu , bo nic nie ma w lodówce – rzucił Niall i pociągnął Monikę za sobą do drzwi

- Tylko się nie zgubcie ! – krzyknął za nimi Zayn

- Coś czuję ,że szybko nie wrócą – mruknęłam i się roześmiałam

Nie wiem jak Niall, ale Monika słabo zna okolice . Oj, ktoś tu chyba się zgubi. No , ale romantycznie się zgubi, więc będą szczęśliwi . Z uśmiechem na ustach siedziałam i przez chwile odpłynęłam. Wyobraziłam sobie tą scenę. Monika i Niall trafili do sklepu. Kupili co trzeba i wychodzą. Wszystko ładnie, pięknie, ale jak wrócić do domu? Niall bierze dziewczynę za rękę i ciągnie ją w północną stronę, ona się opiera i mówi, że muszą iść na południe żeby wrócić do domu. Zaczynają się śmiać i zrezygnowani siadają na ławce. Monika rzuciła pierwsze lepsze hasło i rozmowa sama rusza. Opowiadają robie różne historie, śmieją się i nie zważają na nic oprócz siebie. Nawet nie zauważają kiedy mleko wypada z reklamówki i się rozlewa. No tak, zakochani

- Halo! Lily ?! – Lou trącił moje ramie

- No czego?- rzuciłam i próbowałam wygonić z mojej wyobraźni cudowny obrazek żarłoków

- Nie będzie Ci przeszkadzać jak troche pokręcimy Ci się po domu ?- zapytał Liam

- Nie, chociaż nie wiem co kombinujecie, ale nie. Ja idę się ogarnąć. – pomachałam im i zniknęłam na piętrze.

Wzięłam szybki prysznic, ubrałam pierwszą lepszą bluzkę i szorty. Weszłam do pokoju i zastałam całkiem przyjemny widok.

- Serio? – rzuciłam ironicznie

- Serio, serio – odparł Zayn

- Co Ty tutaj robisz? – zapytałam i chciałam wygonić go z mojego łóżka, a on w odpowiedzi poklepał miejsce obok siebie

- Nie możesz zejść na dół i chłopcy wysłali mnie do pilnowania właściwie rozproszenia Ciebie – powiedział dumny z siebie

- Przepraszam bardzo co ?

- No bo ja i chłopcy uważamy, że potrafię najbardziej odciągnąć Twoją uwagę od czegoś – wyjaśnił , a ja wpatrywałam się w niego z niedowierzaniem.

- Jaki Ty jesteś zapatrzony w siebie

- No , a co? Może na Ciebie tak nie działam ? No wiesz, odciągam Twoją uwagę i w ogóle – ewidentnie się zgrywał , a mnie humor też dzisiaj dopisuję

- Wiesz.. Właściwie to masz racje – powiedziałam dość poważnie – Twoja głupota odciąga moją uwagę

 Pokazałam mu język i otworzyłam drzwi. Zayn szybko zeskoczył z łóżka i pobiegł mną. Dorwał mnie na schodach i złapał w pasie. Wstrzymałam oddech, serce przyspieszyło rytm. Jedyne czego w tej chwili pragnęłam to żeby ten głupek przejął inicjatywę i mnie pocałował, ale on chyba nie jest aż tak mądry, a przecież ja go pierwsza nie pocałuję, bo będzie, że mi zależy.

- Nie możesz tam iść – wyszeptał mi do ucha i wziął mnie na ręce, a moje ciało przeszył przyjemny dreszcz

- To nie fair – mruknęłam zadowolona ,że mam z nim tak bliski kontakt.

Ponownie wróciliśmy do mojego pokoju. Stanęliśmy na środku , właściwie to Zayn stał, a ja „zwisłam” w powietrzu wspierana przez jego ramie

- Ale Ci to pasuję ! – mruknęłam oburzona

- Co ? –zapytał zdziwiony

- Że jestem taka mała, możesz robić co Ci się podoba, a ja i tak nie mam nic do gadania.

- Wiesz właściwie to całkiem wygodne dla mnie – odstawił mnie na podłogę ,ale dalej nie wypuszczał ze swoich objęć.

Nie żeby mi to przeszkadzało ,no ale chyba musiałam się jakoś wyrwać z tego uścisku. Zaczęłam się wiercić i wykręcać, ale to na nic. Zayn przybliżył swoją twarz do mojej, schylił się i stykaliśmy się czołami

- Porozmawiajmy, proszę – wyszeptał.

No bingo! Trafiony, zatopiony. Mój czuły punkt. Te słowa z jego ust działają na mnie jak płachta na byka.

- Wspominałam Ci już, że mamy ograniczyć swój kontakt do minimum ? Tak?! To się cieszę – rzuciłam wrednie i wyszłam z pokoju .

Zbiegłam po schodach do salony i zastałam Lou i Hazze, który zmieniali położenie mebli w moim salonie i Liama, który nimi dyrygował

- Nie! Panowie! Mówiłem, że fotel bardziej pod kątem i bardziej do ściany – powiedział oburzonym, że nie potrafią wykonać tak prostego polecenia

- A weź ! Sam ze zmieniaj położenie, zmęczyliśmy się – powiedział Harry i Lou przybił mu piątkę .

Chłopcy usiedli na sofie, obok wgramoliłam się ja, a Liam zajął fotel . Zayn pojawił się i zajął drugi fotel.

- Wiesz Lily – zaczął mulat, a ja już bałam się z czym wyleci – całkiem ładny masz ten pokój i te fotografie nad łóżkiem

Cóż za spostrzegawczość panie Malik, nie zesraj się pan przypadkiem

- No, fajnie mi tata urządził, przekaże mu , że podoba Ci się jego aranżacja 

- Przestańcie toczyć wojnę – upomniał nas Liam i miał troche racji

- Tak właściwie ,to która już godzina ? – zapytał Harry

- Prawie 15 , a co ? – zapytałam

- Bo.. – loczek zaczął się śmiać, a my patrzyliśmy na niego pytająco – Monika i Niall jeszcze nie wrócili.

Wszyscy zaczęliśmy się śmiać, do Liama zadzwonił telefon i wyszedł z salonu. Po chwili wróciłi zwijał się ze śmiechu

- Niall dzwonił, od 2 godzin siedzą na ławce , zgubili się – wydyszał tatuś i zaczął się śmiać

- Mówiłam wam! Mówiłam ! – zaczęłam się śmiać jak głupia.

Jak dobrze mieć tych przypałów, przynajmniej nie jest nudno.  Zebraliśmy się , Harry skoczył po kluczyki i robił za naszego szofera . Niall wysłał sms-em adres ulicy gdzie znajdują i Zayn od razu skojarzył miejsce, więc robił za GPS .Harry szukał miejsca żeby zaparkować , a ja i Lou już zwijaliśmy się ze śmiechu widząc dwie pokraki na ławce

- Oni powinni ze sobą być – mruknął Liam i jako pierwszy wyszedł z auta, a my poszliśmy w jego ślady.

BUM ! Ja i Monika nie potrafimy złapać oddechu bo opanowała nas głupawka śmiechu

- Co się stało ? – Liam próbował zgadnąć powód naszej radości

Nawiązała się jedna z tych tajemniczych telepatycznych linii miedzy mną , a Moniką . Okazałyśmy się najbardziej spostrzegawczymi osobami

- Lou.. – wydyszałam – Masz, to znaczy.. Miałeś takie ładne białe trampki

Chłopcy spojrzeli po swoich butach i zauważyli piękną ozdobę na kiedyś białych trampach fana pasków

- Ale się w kake wjebałeś Lou ! – skomentowała Monika, a ja przybiłam jej piątkę

Chłopcy zaczęli się śmiać, a Lou stał i nie wiedział co ma ze sobą zrobić . Przez 10 minut nie mogliśmy się opanować i wymyślaliśmy „gówniane” kawały, nie żeby to był jakiś przytyk w stronę Lou

- Dobra dzieciaki! Wracamy do domu – Liam próbował nas ogarnąć

- Nie wiem co zrobi Lou, ale w takim stanie nie wsiądzie z nami do auta. Do mojego auta! Nie ma mowy! – rzucił Hazza i objął mnie i Monikę  ramieniem

- Kochanie, jeszcze Ty przeciwko mnie ?- zapytał załamany Lou

- Jak ściągniesz buty to pogadamy – rzucił Hazza i otworzył nam auto

Wróciliśmy do domu, ja i Monika zajęłyśmy się wypakowaniem jedzenia i zrobieniem obiadokolacji, a chłopcy wymyślali nowe teksty i co chwile ,któryś wpadał do kuchni i sprzedawał nam najlepszy tekst minuty . Nie powiem, całkiem przyjemnie spędzać czas w 7 . Bez kłótni, sporów, tak zwyczajnie. Z nimi nawet siedzenie w domu jest fajne.

- No proszę , pogadamy ? – Zayn zjawił się w kuchni

- Kiedyś, jeszcze nie czas na takie głupoty – zażartowałam i wsadziłam mu truskawkę do ust , a on patrzył się na mnie tymi swoimi brązowymi oczami i czekał aż powiem „tak, porozmawiamy”

Bez większego zastanowienia , zadziałałam instynktownie .

- Spadaj do chłopaków – popędziłam go i klepnęłam w tyłek.

Mulat poruszał zadowolony brwiami i poszedł do salonu. Pokiwałam głową i kazałam mu się puknąć w czoło.

- Co to było ?- zapytała zdziwiona Monika

- Eee. Taki tam, przyjacielski odruch.

Od jej wzroku na całe szczęście uchronił mnie dzwonek do drzwi. Pobiegałam i otworzyłam drzwi mojej  niedoszłej teściowej.

- O dzień dobry – przywitałam panią Malik

- Cześć Lily – przytuliła mnie , a ja poczułam się dość dziwnie – Jest tu mój syn , prawda?

- Jest, jest. Zawołać go?

Pokiwała twierdząco głową, zaprosiłam ją do środka i przyprowadziłam Zayna

- Zabieraj chłopców i do domu – rozkazała, a Zayn był teraz przy niej taki malutki, wspaniały widok!

- Nie mamo. Zostajemy tutaj. Właściwie zostajemy też na noc, nie martw się. Wrócę jeszcze do domu, teraz muszę coś załatwić. – wyjaśniał jej spokojnie, coś były w tej wypowiedzi. Czyżby czytaj między wierszami mu się włączyło ?

- Yhym – widocznie zrozumiała bo tylko tyle powiedziała. Syn dał jej buziaka w policzek i wrócił do salonu

- Ja się nim zajmę – powiedziałam ,a zaraz pożałowałam i się poprawiłam – Nimi się zajmę . Może być pani spokojna

- Dobra, jak coś jestem tuż obok . Pa – powiedziała i poszła do siebie .
Wróciłam do salonu, gdzie chłopcy dokuczali Malikowi.
-Ooj jaki mami synuś – skomentował Louis

- Stary – zaczął Malik – Mam Ci wypominać co było dzisiaj ? Monika jak to ładnie ujęłaś ?
- Nie, no . Przepraszam stary. – od razu Lou się poprawił

 - Wiecie co Wam powiem ? – przystanęłam na schodach – Gówniane tematy macie, idę stąd – powiedziałam i pobiegłam do swojego pokoju .

Biedny Lou, to chyba będzie się za nim do końca dnia ciągnąć, no ale zabawa jest fajna . Włączyłam muzykę i postanowiłam ogarnąć pokój. Kurcze, przecież dopiero co tu sprzątałam i już jest syf. W połowie piosenki The Wanted - Heart vacancy drzwi mojego pokoju otworzyły się i wmaszerował zadowolony Malik.
- Co się cieszysz ? – zapytałam i wrzucałam ubrania do szafy

- No , a nie mogę ? – odpowiedział pytaniem na pytanie

Zadowolony rzucił mi się na łóżko. Pokiwałam z politowaniem głową i wróciłam do wcześniejszego zajęcia. Fakt faktem , trudno mi się było na tym skupić mając go w pokoju . Kusisz Malik, kusisz. Zwinnym ruchem zeskoczył z łóżka i przeszedł się po pokoju

- Miło , że dalej ją masz – powiedział i rzucił we mnie bluzą . – I miło ,że słuchasz konkurencji

Ostatnie dźwięki Heart vacancy i ta bluza to nie zbyt dobre połączenie

- Wyjdź jak Ci nie pasuję , nikt Cie tu nie zatrzymuję – mruknęłam zdenerwowana i rzuciłam bluzę na łóżko.

Przyglądał mi się, pewnie przez cały dzień rozkminia czy przypadkiem nie mam okresu, bo mam straszne wahania nastroju.

- Wyjdź ! – krzyknęłam i zatrzymałam się przed nim przy drzwiach . Położył mi palec na usta w geście uciszenia
- „Going back to corner where i first saw you , gonna camp in my sleeping bag,. I`m not gonna move” – zaśpiewał kawałek piosenki The scirpt ,która właśnie zaczęła lecieć i wyraźnie zaakcentował ostatnie zdanie

Oj no, zrobiło mi się tak milutko i cieplutko  na serduszku. Ale halo! Nie możesz się poddać temu uczuciu . Nie pamiętasz ile cierpiałaś ?  Bez słowa wyminęłam go i zeszłam na dół.  W salonie pozostali wygłupiali się . Wcisnęłam się obok Harry`ego na kanape
- Oho. Pewnie gorąco było tak u góry z Malikiem – zaczął się śmiać Lou

- Lepiej patrz pod nogi – warknęłam i przybiłam piątkę Monice

Louis chyba na dzisiaj już się zamknie z głupimi tekstami, coś mi się tak wydaję . Malik też przyszedł do salonu i zajął miejsce naprzeciwko mnie .
- Chcecie coś z kuchni ? – zapytała Monika

- Weź mi jabłko – Monika rzuciłam jabłko i złapałam je nad głową Harolda.

Pozostali o czymś rozmawiali  i głośno się śmiali, ale ja  odpłynęłam. Podrzucając jabłko w dłoni zastanawiałam się jak moje życie będzie wyglądało za pare lat. Gdzie będę mieszkać, czy w Polsce czy w Anglii. Jaką będę miała prace. Z kim założę rodzinę ? Nie wiem, może to głupie, ale tylko Zayn`a potrafią sobie wyobrazić przy moim boku za kilka lat.

- Lily , co jest? – zapytała Monika po polsku

Jak dobrze, że możemy porozmawiać o chłopcach przy nich bo i tak nic nie ogarną .

- Ee nic, zamyśliłam się – odpowiedziałam i napawałam się widokiem słuchających chłopców

- Coś do niego czujesz, prawda?

- Wiesz jak to jest.. Z jednej strony mam ochotę rzucić mu w ten jego durny łeb tym jabłkiem za to co zrobił , no a z drugiej strony mam ochotę go przytulić i zacząć od nowa, jeśli by chciał

- Co tutaj się dzieje ? – zapytał Niall , a ja i Monika bezradnie rozłożyłyśmy ręce

- Dobra, ja idę spać – powiedziała Monika i wstała – Jakoś musimy ogarnąć kto gdzie śpi .

- Wiesz, myślę , że najlepszym rozwiązaniem będzie jak my zajmiemy jeden pokój – powiedział Niall i złapał dziewczynę za rękę – A oni niech się martwią .

Para, ale przyjaciół – jeszcze – zniknęła na piętrze .Westchnęłam i wstałam.

- Dobranoc. Śpijcie jak chcecie – pożegnałam się z towarzystwem

- Hej Lily, czekaj ! – zawołał za mną Malik

- Co chcesz?
- Mogę z Tobą spać ?

- No oczywiście ! – uśmiechnęłam się do niego – że nie

- A jak będę miał koszmary w nocy ? Mogę przyjść

- Wtedy tak .

___________________

Siema. Mam dla Was 13. Jak Wam się podoba? Z góry przepraszam za wszystkie literówki i błędy :)

+ Nie wiem kiedy dodam kolejny rozdział, zaczyna się szkoła i w ogóle, ale w każdej wolnej chwili będę pisać

+ razem z dziewczynami założyłyśmy fp . pomożecie nam go rozkręcić? Z góry dziękujemy za lajki i możecie nam wysyłać swoich znajomych https://www.facebook.com/DupyStrojeiNapoje